Í dag

dag er ég ríkur — í dag vil ég gefa
demanta, perlur og skínandi gull.
Gakk þú í sjóðinn og sæktu þér hnefa,
uns sál þín er mettuð og barmafull.
Það er ókeypis allt
og með ánægju falt —
og ekkert að þakka, því gullið er valt!

Í dag er ég snauður og á ekki eyri,
ölmusumaður á beiningaferð.
Einasta vonin að himnarnir heyri —
þó hanga’ um mig tötrarnir, eins og þú sérð.
Gef mér aflóa fat
eða fleygðu í mig mat!
Því forðastu’ að tylla þér þar sem ég sat.

Í dag er ég glaður — í dag vil ég syngja,
og dansa til morguns við hverja sem er.
Við flakkarann allt eins og kóng vil ég klingja —
ég kæri mig ekkert um nafnið á þér.
Þú ert vinur minn víst
eins og veröldin snýst —
á víxla ég skrifa nú eins og þér líst.

Í dag er ég reiður — í dag vil ég brjóta,
drepa og brenna hér allt nið’r í svörð;
hengja og skjóta’ alla helvítis þrjóta.
Hræki nú skýin á sökkvandi jörð!
Farðu’ í heitasta hel!
Skaki hörmungarél
hnöttinn af brautinni’, og þá er vel!

Í dag er ég gamall — Í dag er ég þreyttur,
drúpinn nú yfir tæmdum sjóð.
Hvar er nú skap og hnefinn steyttur?
Hvar er nú öll mín forna glóð?
Vertu sæll! Ég er sár,
og mitt silfraða hár,
í særokum litaðist hvítt fyrir ár.

Sigurður Sigurðsson frá Arnarholti