Jón úr Vör

  

 21.01.1917 - 04.03.2000

ÉG ER SVONA STÓR

Enginn slítur þau bönd,
       sem hann er bundinn heimahögum sínum. Móðir þín
       fylgir þér á götu, er þú leggur af stað út í heiminn,
       en þorpið fer með þér alla leið.

Frá þeirri stundu,
       er þú stóðst við móðurkné og sagðir:
       Ég er svona stór.
       ert þú samningi bundinn.

Þú stendur alla ævi síðan fyrir augliti heimsins.
       Lítill kútur, sem teygir hönd yfir höfuð sér og heyrir
       blíðmæli brosandi móður:
       Ertu svona stór?

Þú færð aldrei sigrað þinn fæðingarhrepp,
       stjúpmóðurauga hans vakir yfir þér alla stund.
       Með meinfýsnum skilningi tekur hann ósigrum
       þínum, afrekum þínum með sjálfsögðu stolti.
       Hann ann þér á sinn hátt, en ok hans hvílir á herðum þér.

Og loks, er þú hefur unnið allan heiminn, vaknar þú einn
morgun í ókunnri borg, þar sem áður var þorpið, gamal-
menni við gröf móður þinnar. Og þú segir:
       Ég er svona stór.
              En það svarar þér enginn.